ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ - Η οδός της αγιότητας.
Η οδός της αγιότητας.
Η Πεντηκοστή είναι η εορτή της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος. Η Κυριακή των Αγίων Πάντων είναι η εορτή των καρπών του Αγίου Πνεύματος. Ο αγιασμός των ανθρώπων αποτελεί δωρεά του Αγίου Πνεύματος και συντελείται μέσα στην Εκκλησία, στην οποία από την ημέρα της Πεντηκοστής ενοικεί και ενεργεί το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Τίποτε άλλο περισσότερο δεν αποδεικνύει την παρουσία του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία όσο η ζωή των αγίων, η άσκηση, η μαρτυρία και η άθληση των πιστών τέκνων του Θεού, «ένθεν (από το Άγιο Πνεύμα δηλαδή) χάρις Αποστόλοις και τοις άθλοις καταστέφονται Μάρτυρες και Προφήται ορώσι». Μελετώντας τους βίους των αγίων της Εκκλησίας μας, παλαιοτέρων και νεοτέρων, ανδρών και γυναικών, οδηγούμαστε σε τρία σωτήρια συμπεράσματα:
Πρώτα απ όλα, οι Άγιοι δεν υπήρξαν μόνο σε κάποια άλλη εποχή. Η Εκκλησία δεν είναι στείρα, γεννά και σήμερα αγίους. Η παράταξη των αγίων δεν έκλεισε, δε σφραγίστηκε ακόμα. Η αγιότητα δε σταμάτησε ποτέ. Όχι! Και στον αιώνα μας ακόμα, η αγιότητα ανθίζει έχουμε τους νέους αγίους Νεκτάριο, Αμφιλόχιο της Πάτμου, Παΐσιο, Πορφύριο, Ιάκωβο Τσαλίκη, Σοφία της Κλεισούρας, Λουκά τον ιατρό, Νικηφόρο το λεπρό, κ.α.. Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που τα «ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί» καθιστά τον αδύναμο και φιλαμαρτήμονα άνθρωπο, άγιο, κατά μίμηση του μόνου Άγιου Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Η αγιότητα δεν είναι μία κλειστή ομάδα λίγων και «εκλεκτών». Αφορά τους πάντες. Είναι υπόθεση όλων. Γι’ αυτό και το Αγιολόγιο της Εκκλησίας περιλαμβάνει αγίους απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα και επαγγέλματα. Βρίσκει κανείς, βασιλείς (Μ.Κωνσταντίνος), ιατρούς (αγ. Παντελεήμων), δικαστές (αγ. Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης), βουλευτές ( αγ. Ιωσήφ ο Αριμαθαίας), αστρονόμους (τρεις μάγοι), δασκάλους (αγ. Αμβρόσιος ), κηπουρούς ( αγ. Φωκάς), μάγειρες (αγ. Ευφρόσυνος ), ράφτες και βαφείς (αγ. Μένιγνος), ηθοποιούς (αγ, Πορφύριος «ο από μίμων»), υποδηματοποιούς (αγ. Ζαχαρίας), ζωγράφους (ευαγγελ. Λουκάς) κ.α.
Η αγιότητα για τους πολλούς μένει μια απλησίαστη αξία, που συνδέεται μόνο με το Θεό. Παρ’ όλα αυτά η αγιότητα είναι δεμένη με τη ζωή μας, που κυλά ακόμα κι αν δε θέλουμε να το πιστέψουμε μέσα στο χώρο και το χρόνο της Εκκλησίας. Το γεγονός, μάλιστα, ότι ο καθένας μας έχει βαφτιστεί στο όνομα του Τριαδικού Θεού, σημαίνει ένταξη σε μια πραγματικότητα, όπου υπάρχουν οι δυνατότητες και τα μέσα για την προσέγγιση της αγιότητας. Μη λησμονούμε ότι είμαστε πλασμένοι «καθ’ομοίωσιν», με προορισμό να ομοιάσουμε στον Άγιο Θεό. Επομένως η αγιότητα είναι οδός που καλείται ο χριστιανός να βαδίσει καθ’ όλη τη διάρκεια του παρόντος βίου, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα που του απευθύνει ο ίδιος ο Κύριος, «γίνεσθε άγιοι ότι εγώ άγιος ειμί» (Α’Πέτρου 1,16). Η μοναδική δυσκολία είναι να πείσει τον εαυτό του ότι πρέπει ν’ αλλάξει συνήθειες και προτεραιότητες στην καθημερινότητά του. Να πάρει τη γενναία απόφαση ν’ αφοσιωθεί στον αγώνα για την αποδέσμευση από τη δουλεία των αισθήσεων και των ενστίκτων και στη συνέχεια η χωρίς περιορισμούς και κρατούμενα αποδοχή του θελήματος του Θεού.
Οι άγιοι, που έζησαν στο παρελθόν, δεν είχαν διαφορετικές δυνάμεις και δυνατότητες από τις δικές μας. Ούτε κι οι εποχές τους για την αγιότητα ήταν πιο πρόσφορες από τη δική μας. Έζησαν μέσα στον κόσμο, κάτω από τις ίδιες ηθικές και πνευματικές συνθήκες μ’ εκατομμύρια συνανθρώπων τους, και φυσικά με εκατομμύρια Χριστιανών. Η διαφορά τους όμως απ’ εκείνους ήταν ότι αυτοί εναρμόνισαν τη ζωή τους με το νόμο του Θεού και δε δίστασαν να το ομολογήσουν με παρρησία όταν βρέθηκαν σε δίλημμα. Το στοιχείο αυτό του ηρωισμού είναι η μεγαλύτερη αρετή του αγίου. Μια αρετή που του δίνει τη δύναμη να βλέπει τα πάντα κάτω από το φως της αιωνιότητας, και από την προοπτική αυτή να αξιολογεί τον κόσμο, τις χαρές, τις λάμψεις, τις επιδιώξεις ή τις ματαιότητές του.
ΕΚ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ Φ.Ν.Θ.
Πρεσβ. Εμμανουήλ Κατσικαλάκης.